مهم ترین ویژگی این تفسیر، کوشش در تبیین بعد هدایتی قرآن، یعنی هدف اصلی نزول است: «هُدىً لِلنَّاسِ». حضرت استاد در این تفسیر فقط به کشف معنا و ذکر پاره ای الفاظ وعبارات تفسیری صرف بسنده نمی کند؛ بلکه آنها را درآمدی برای تبیین ابعاد هدایتی کلام خداوند قرارداده و مخاطب را از معبر لفظ به معنا و از معبر معنا به بلندای هدایت قرآن، سوق می دهد. ایشان حتی در پیچیده ترین آیات اعتقادی، فقهی و تاریخی، روحی هدایتگری قرآن را در جان خواننده می نشاند و دشوار فهمی آنها را به آسان یابی آموزه ها در فضایی ملموس بدل می سازد و در این تفسیر هیچ آیه‌ای در انزوا نیست تا مهر کهنگی و ملال بر دامن آن نشیند؛ بلکه بهجت و طراوت آن به عیان هویداست.
