تا نخواهی تو نخواهد هیچ کس

ای دهندۀ عقل‌ها فریاد رَس
تا نخواهی تو نخواهد هیچ‌کس
از اصلی‌ترین اسباب رهایی انسان از مشکلات، دعاست. دعا راهی ارتباطی است که از ژرفای درون انسان پَر می‌کشد و تا بلندای عرش خداوند اوج می‌گیرد. دعا و نیایش درواقع، خاص‌ترین نوع سخن گفتنِ انسان با پروردگار مهربان است. دراین‌میان، سخن گفتنِ انسان‌های سراسرپاکِ آفرینش الگویی درس‌آموز است؛ الگویی پر از عشق و محبت و عقلانیت و معرفت.
کتابِ پیشِ رو، که یکی از دعاهای مهمِ صحیفۀ سجادیۀ امام سجاد علیه‌‌السلام است، برای تمام انسان‌ها و به‌خصوص کسانی است که مسائل شدید و سختی‌ها، تمام ذهنشان را مشغول کرده یا به یکباره دچار حادثه‌ای شده‌اند و غمی جانسوز در اعماق وجودشان نشسته است.
بخشی از این کتاب:
در اغلب اوقات، هنگامی که انسان‌ها خواسته‌ای از خداوند دارند و به هر دری می‌زنند تا آن خواسته برآورده شود، پس از اجابت خواسته، به مرور گذشتۀ خود نمی‌پردازند تا بفهمند چگونه اسباب فراهم شد و کار به پایانی خوش ختم گردید. برای بیشترِ انسان‌ها صرف برآورده شدن حاجت مهم است، نه چگونگی انجامش. اما امام سجاد (ع) تنها، رسیدن به مراد را نمی‌طلبد؛ بلکه او می‌خواهد فراتر را ببیند و درک کند…