تازیانه های بیداری

نهج‌البلاغه تبلور اندیشۀ بزرگ‌انسان الهی، برترین الگوی تربیت‌یافتۀ مکتب وحی و توحید و انسانِ کامل همۀ ادوار آفرینش، امام المتقین علیه‌السلام است. اما دریغا و دردا که این اقیانوس ژرف و این گنجینۀ معرفت، نسبت چندانی با منش و روش فکری و عملی مسلمانان ندارد. مؤلف محترم با آگاهی به این تأسف تاریخی، این بار با ارائۀ مجموعۀ «جرعه‌ای از نهج‌البلاغه» در صدد آن است که بخش‌هایی از میراث فکری امام را که گمان می‌رود تأثیر فزون‌تری در شکل‌گیری منظومۀ اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی مسلمانان دارد، در دسترس مشتاقان کوی ولایت قرار دهد. دفتر دوم با نام «تازیانه‌های بیداری» اختصاص به خطبۀ ۲۲۳ دارد؛ خطبه‌ای که ماجرای غفلت آدمیان از همۀ الطاف و عنایات و مهربانی‌های حضرت پروردگار و قصۀ شومِ غفلت و خودباختگی بنی‌آدم در مواجهه با دنیا و خودفروشی به ثَمن بَخس است. امام در این کلام تازیانه‌های بیداری و هشدار را به نواختن وامی‌دارد و با سخنانی بس کوبنده و سهمگین و در عین حال ناصحانه و معرفت‌افزا، گوش و هوش مخاطبان را متوجۀ خود می‌کند و وجود آنان را به لرزه درمی‌آورد.